بررسی مهارت های تدریس مدرسین در درمانگاه های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

سابقه و هدف: بدنبال تحولات چشمگیر در آموزش پزشکی، آموزش از کلاس های درس نظری و بخش های بیمارستانی به سمت آموزش درمانگاهی گرایش پیدا کرده است. با توجه به چالش های متعدد در این آموزش، این مطالعه به منظور تعیین فرآیند یاددهی یادگیری در درمانگاه های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بر روی 45 استاد دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 87-1386 انجام شد. اطلاعات مربوط به مهارت مدرسین بیش از تدریس، حین تدریس و پس از تدریس با استفاده از چک لیست پژوهش ساخته ای که روایی و پایایی آن تایید شده بود، جمع آوری گردید. پاسخ سوالات بصورت بلی و خیر بود. یافته ها: مهارت مدرسین در حیطه مهارت های پیش از تدریس و برخی از مهارت های پس از تدریس (جمع بندی مطالب آموزشی و ارائه بازخورد به فراگیران) و حین تدریس (ارتباط بین آموخته های جدید و آموخته های قبلی) ضعیف بود. در صورتی که مدرسین در برخی از موارد معاینه و مصاحبه بیماران مانند برقراری تماس چشمی با بیماران، رعایت حریم خصوصی و توجه به پوشش مناسب بیماران وضعیت عالی داشتند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مدرسین در برخی از حیطه های مهارت تدریس نظیر مهارت های پیش، حین و پس از تدریس هستند. بنابراین برگزاری برنامه های آموزشی مناسب در جهت افزایش آگاهی و عملکرد مدرسین در زمینه مهارت های تدریس ضروری بنظر می رسد.